Πρελούδιο
Χειμώνας του 2006. Παραμονή Χριστουγέννων. Ο κόσμος βιαστικός για τα τελευταία ψώνια. Στέκομαι στη βιτρίνα της αντιπροσωπίας Η Λεωφόρο Αλεξάνδρας πολύβουη μεν αλλά η φωνή της σκέψης μου πιο δυνατή. Η απόφαση έχει ληφθεί. Το επόμενο αυτοκίνητο μου θα είναι αυτό. Το νέο (τότε) Honda Civic Hybrid.Αγορά
Πες μου το χρώμα που θέλεις; Ναι αυτό μου αρέσει. Γκρι σκούρο. Το έχεις οδηγήσει; Όχι απαντώ. Γιατί; Δεν έχει στην Ελλάδα! Που το είδες; Στο διαδίκτυο! Και δίνεις 22,000€ για κάτι που δεν έχεις δει; Αν δεν σου αρέσει; Δεν απαντώ. Το ξέρω! Θα μου αρέσει.Περιμένοντας
Θα έρθει τέλη Μαρτίου, αρχές Απριλίου. Δεν υπάρχει τίποτα ετοιμοπαράδοτο Τέσσερις μήνες προετοιμασίας λοιπόν. Η αναζήτηση στο Google αρχίζει. Συγκεντρώνεται το απαραίτητο υλικό. Το εγχειρίδιο. Το δελτίο τύπου για τον ειδικό τύπο. Η τεχνική παρουσίαση. Δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Integrated Motor Assist. i-VTEC. Parallel Hybrid setup. Κάθε όρος και παράθυρο στη γνώση. Ο καιρός περνά.Η γέννηση
Suzuka Japan. Φεβρουάριος 2007. Σε τέλειο συγχρονισμό, δεκάδες ρομπότ μορφώνουν το σασί. Τμήματα από ατσάλι, αλουμίνιο και άλλα υλικά συνδέονται μεταξύ τους. Κάπου πιο μακριά, το νικέλιο διαμορφώνεται στα κελιά των συστοιχιών της μπαταρίας του IMA. Σε άλλο σημείο, παντρεύεται ο κινητήρας και οι αναρτήσεις με το υποπλαίσιο τους. Όλα αυτά μαζί συνδέονται μεταξύ τους. Είσαι σχεδόν έτοιμο. Μία σοφά σχεδιασμένη χορογραφία φτάνει στο τέλος της. Έλεγχοι. Λίγο πριν βγεις στον έξω κόσμο, σε ετοιμάζουν για ταξίδι. Προορισμός Ελλάδα. Βγαίνεις από το εργοστάσιο. Σε φορτώνουν στο καράβι. Καλώς να ορίσεις.Καθυστέρηση
Η άφιξη σου συμπίπτει με απεργία στο λιμάνι. “Όχι στην πώληση των λιμανιού” φωνάζουν κάποιοι. Περιμένεις στωικά στην προβλήτα. Εγώ κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα. Ο χρόνος περνά.Έρωτας με την πρώτη ματιά
2 Μαΐου 2007. Επιτέλους έφτασες. Είναι βράδυ πια. Σε πλένουν μπροστά μου. Ξεκινά η ενημέρωση. Κρατά λίγα λεπτά. Ο πελάτης περνά το τεστ γνώσεων. Ήρθε η ώρα. Το κλειδί στη θέση ON. Η πρώτη σου θεατρική παράσταση με ήχους και γραφικά προς τέρψη του οδηγού. Ολοκλήρωση των διαγνωστικών ελέγχων! START! Είσαι δικό μου. My precious.Η πρώτη διαδρομή
Ο ανεφοδιασμός κράτησε λίγα λεπτά. Τώρα είσαι δικό μου. Θα πάω Σούνιο! Στάσου τρελέ μου λέει μία φωνή! Δεν έχεις ασφάλεια! Εντάξει θα κάνω μερικά χιλιόμετρα. Από την Αλεξάνδρας Ομόνοια! Μετά Καβάλας! Κηφισός! Ποσειδώνος! Φτάνω στη Γλυφάδα. Επιστροφή Συγγρού και πίσω στο σπίτι. Η σύζυγος με περιμένει. Καλό ε; Μου λέει. Ναι απαντώ. Με πήρε τηλέφωνο η μάνα σου. Πολύ μοντέρνο της φάνηκε. Χαμόγελο αμηχανίας. Ναι. Είναι λίγο διαφορετικό από τα προηγούμενα απαντώ.Η ζωή μας
Πολλές χαρές. Πάρα πολλές. Πάντα εκεί. Πάντα μαζί. Λίγες οι λύπες μας. Περισσότερες οι δικές μου. Εσύ με έφερες σπίτι εκείνο το βράδυ του 2011. Εσύ με πήγες το καλοκαίρι του 2012 σε ένα ταξίδι εξιλέωσις. Μία φορά με πρόδωσες. Τη 2η φορά που χρειάστηκε νέο πακέτο μπαταριών για το IMA. Η μάνα σου κυρία. Τα έξοδα δικά της. Για να είσαι πάντα αξιόμαχο. Μαζί γυρίσαμε όλη την Ελλάδα. Όλη; Όχι ακριβώς. Μεγάλο μέρος της όμως. Σε φρόντιζα. Με φρόντιζες. Και ο χρόνος περνούσε. Άκουσες και είδες πολλά. Γέλια, κλάματα, χαχανητά, φωνές. Μία ολόκληρη ζωή σε γρήγορη κίνηση.Οχτώ και μισό χρόνια φαγούρας. Σαν το παλαιό καλό κρασί, κάθε ημέρα γινόσουν καλύτερο. Στο εσωτερικό σαν να μην πέρασε μία ημέρα από τότε που πήρα. Ο κινητήρας ζωντανός και ψυχωμένος. Όλα δουλεύουν ρολόι. Η ποιότητα κύλισης σου εξαιρετική. Πάντα εντυπωσίαζε τον νέο επιβάτη το πόσο ήσυχο ήσουν. Ειδικά στα φανάρια. Θυμάμαι σε ένα ταξίδι που ένας νεαρός επιβάτης 12 μηνών αποκοιμήθηκε στην Αθήνα για να ξυπνήσει 320 χιλιόμετρα μακριά.
Στο δρόμο ποτέ δεν ξέχασες την καταγωγή σου. Ένα honda δεν είναι ποτέ ένα ψυγείο για τις καθημερινές μετακινήσεις Το τιμόνι σου, αν και ηλεκτρικό, με είχε καλομάθει. Αυτό καθόρισε και την επόμενη μου αυτοκινητιστική επιλογή. Οι μελετημένες αναρτήσεις σου εκμεταλλευόντουσαν τα λάστιχα στο έπακρο. Χωρίς να ξεχνούν τον προορισμό σου. Κορυφαία άνεση και ευκολία οδήγησης για την κατηγορία.
Το τέλος
Αλλά, όπως συμβαίνει, ότι είναι καλό, κάποτε τελειώνει. Ένα όμορφο πρωινό του Δεκεμβρίου του 2015. Έπρεπε να σε αφήσω. Η τελευταία ημέρα μας μαζί. Σε ετοιμάζω. Καθάρισμα μέσα έξω. Έλεγχοι στάθμης υγρών, πιέσεων ελαστικών κ.λπ. Πλήρωση βενζίνης. Δεν θα σε αφήνω χωρίς προίκα. Ενημερώνω για τις ιδιοτροπίες σου. Όπως πρέπει. Μία φορά την εβδομάδα για 5 λεπτά πρέπει να λειτουργεί ο κινητήρας. Καλύτερα κάθε δύο ημέρες. Για να παραμείνει υγιής η μπαταρία του ΙΜΑ. Ο τεχνικός παραλαμβάνει τα κλειδιά σου. Όλα τα απαραίτητα έγγραφα στη θέση τους. Ιστορικό πλήρες. Τελευταίο βλέμμα. Τελευταία φωτογραφία. Καλό ταξίδι με τον νέο σου ιδιοκτήτη. Πολλά, καλά και απροβλημάτιστα χιλιόμετρα.
Με εκτίμηση και σεβασμό
Ο πρώτος σου Ιδιοκτήτης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου